12 icra dosyasından nasıl kurtuldum?

İcra memurlarının ofisime girişini duydum. Odamı işaret etti, bana sadakatle bağlı olan işçim.

Merdivenlerdeki ayak seslerini duyuyorum. “Şimdi olmaz. Kesinlikle olmaz, seçime az kaldı” diye mırıldandım kendi kendime.

Tokalaştık. Hakkımdaki 12 icra dosyasını gösterdiler… Sanki bilmiyorlar belediye başkanlığına aday olduğumu… Şimdi bu dosyalar göz önüne çıkarsa her şeyimi kaybederim.

Kasada son kalan 10 bin lirayı çıkardım. “İşte son param da bu. Kaydı yok!.. Bunu alın ve hakkımda 2 ay daha işlem başlatmayın. 2 ay sonra tüm para tek kalemde silinecek” dedim.

Onlar da farkında zaten. Ben belediye başkanı olacağım. Sonuçta iktidarın belediye başkanının yolsuzluk dosyaları çıkmış ortaya, en güçlü aday da benim. Şehrim artık yolsuzluklardan bıkmış ve yeni bir yüz arıyor. Güzel de bir kampanya yürüttük. Kesinlikle kazanacağım ben bu seçimi.

Bunu onlar da bildiği için ikiletmediler lafımı…

Biraz daha sabır, çok az kaldı…

Oylar sayılıyor, birazdan belli olacak kimin kazandığı.

Hemen hemen her mahallenin sandığından birinci çıkıyorum. Birinci çıkmadığımdan ise ikinci çıkıyorum.

Tamam oldu bu iş…

Hadi hadi hızlıca bir balkon konuşması yapmam gerekiyor.

Ağabeyimin teraslı kahvehanesine gitmeliyiz…

“Hemşehrilerim… İlçemizde haramileri sandığa gömdük. Bundan böyle ilçemiz; sevginin, kardeşliğin ve barışın kenti olacak. Burada yalancılara, hainlere ve haramilere yer olmayacak.”

Güzel bir konuşmaydı… Herkes bizimle birlikte coştu. Bence güzel bir hava yakaladık. Bir an önce almamız gerekiyor mazbatayı.

Sadece 3 gün sonra “Oh be” diyerek aldım görevi. İlk işim Özel Kalem Müdürü’nü değiştirmek oldu… İkincisi ise tüm muhasebe memurlarının yerini değiştirdim ve hepsine kendi adamlarımı yerleştirdim.

Değişim belediye binasından başlayacak. “Bu kasvetli odayı dağıtın, ferah ve büyük bir oda istiyorum” dedim…

Ben çalışan bir belediye başkanı olacağım. Aslında pek belediyeye uğramayı da düşünmüyorum.

Çok kısa bir zamanda tüm kadroyu değiştirmeyi başardım çok şükür. Şimdi, para kazanma zamanı. En yakınlarımı topladım odamda. “Bana acil para lazım. Hakkımda açılmış 12 adet icra dosyası var. Bunları ödemem gerekiyor.”

En sevdiğim fikir; organizasyon programı oldu.

Bir şey yapmalıydık… Hem ilçemiz için yararlı olacak hem de para kazanabileceğim. Hem de değişimi dosta düşmana göstereceğiz.

Önümüz yaz!..

Sağlam bir organizasyon şirketi istiyorum. Fakat, hiç kurumsal olsun. Kurumsallık başa bela.

Yaz festivallerini hazırlıyoruz.

Tam 15 gün sürecek. Başkanlığa gelişimi kutlayacağız. Hem de bire 3 fatura alacağız.

“Formül çok basit!.. 3 milyon liralık fatura istiyoruz ama 1 milyon lira ödeyeceğiz. Arada kalan 2 milyonun yarısı sizin yarısı benim” dedim organizasyon şirketinin takım elbiseli temsilcisine.

Havada kaptılar teklifimi.

Nasıl kapmasınlar fazladan 1 milyon daha kazanacaklar…

Muhteşem ses getirdi 15 günlük organizasyon hemen hemen her yerde haberler yapıldı. Ulusal kanallara çıkmayı başardım. İşte budur! Herkesin algısı farklı yerde. Hemen ödeme planı çıkartın. 3 Milyon lira belediyenin kasasından çıktı ve odama geldi. Tek tek saydım…

Şirketin temsilcisini çağırdım. Geldi hemen. 3 milyon liralık faturayı aldım. “3 Milyon lira alındı” yazılı belgeyi temsilciye imzalattım. Sonra da 12 ayda 1 milyon verilecek olan ödeme planını imzaladı temsilci. Kendisine 20 bin lira bahşiş verdim.

Tereyağından kıl çekmek gibi kolay oldu bu iş. Batırdığım şirketin borcunu ödemeye başladım. 12 adet dosya da sessiz sedasız kapatıldı.

Artık benim için kullanılabilecek hiçbir şey kalmadı. Rahat rahat başkanlık görevimi yerine getirebilirim…